Macht versus Gezag

In de zaterdageditie van het dagblad TROUW wijst de in Afghanistan geboren filosoof Bashir Azizi op de vreemde amorele werkelijkheid die schuilgaat achter het stelselmatig door de media gehanteerde cliché van ‘Amerika, morele leider en hoeder van de vrije wereld’.

Rechtse politiek & Plutonisch kwaad

Dat astrologie empirische wetenschap kan zijn is een waarheid die ik al tientallen jaren lang verdedig, juist ook omdat ik een geheel nieuw astrologisch aspectensysteem heb ontworpen waarmee het mogelijk is positieve en/of negatieve gebeurtenissen in het leven van een mens naast progressieve aspecten in de horoscoop te leggen.
Progressief wil hier zeggen zeggen dat dagelijkse (in wezen fictieve) bewegingen van planeten in de eerste maanden na de geboorte zich weerspiegelen in jaarlijkse gebeurtenissen in het werkelijke (reele) leven van een mens.
Astrologen noemen dit het graadprogressiesysteem.

De Bijbel is geen christelijk boek

Dagblad Trouw laat vandaag een ‘evangelisch’ christen aan het woord. Dat woordje evangelisch zet ik tussen aanhalingstekens, omdat de meeste christenen die zich ‘evangelisch’ noemen dat helemaal niet zijn. Alleen al het feit dat ze voortdurend het woord ‘Bijbel’ gebruiken wijst er al op dat ze niet in staat zijn in het evangelie een anti-Bijbel-boek te zien.

Dit is een citaat uit het TROUW-artikel: “Als evangelisch christen voel ik plaatsvervangende schaamte. De zachtmoedigheid, lijdzaamheid en onzelfzuchtigheid van Christus staan in schril contrast met de arrogantie, agressie, en het narcisme van Trump. Velen steunen Trump, omdat zij bang zijn voor het alternatief. Ze maken dezelfde fout als Duitse christenen die in de dertiger jaren toch maar nationaalsocialistisch stemden, omdat ze het communisme gevaarlijker vonden.” Hans Frinsel, 1 oktober 2020

Waarheid & Gewetenloosheid

Voorwoord: Mensen beelden zich vaak in dat de wereld verandert. Dit artikel, geschreven in het jaar 2002, laat zien dat menselijke verandering inderdaad in veel gevallen weinig meer is dan inbeelding. Je moet geloven in de beelden die mensen scheppen, zodat degene die niet gelooft altijd en eeuwig de ketterse zondebok is..

---

 

Waarheid & Gewetenloosheid
Wim Duzijn, Zwolle, oktober 2002

Thierry Baudet en Zembla

Onderzoek van het Nederlandse Zembla (een televisieprogramma van BNN-VARA).probeert  Nederland ervan te overtuigen dat Thierry Baudet, de leider van de door hen als ‘extreem-rechts’ gekarakteriseerde partij Forum voor Democratie,  nauw samenwerkte met de Russische staatsburger Vladimir Kornilov. Die zou werken in opdracht van Poetin.
De samenwerking tussen Baudet en Kornilov kreeg vorm in de aanloop naar het in Nederland georganiseerde Oekraïnereferendum in 2016.
Volgens Zembla zou uit app-berichten van Baudet blijken dat hij, of FVD, zich heeft laten betalen voor pro-Russische propaganda…

Gert-Jan Segers & de Doorbraak

“Een profeet is geen profeet als hij alleen maar de staande praktijk bevestigt.  Na de Tweede Wereldoorlog is er een hele Doorbraak-generatie geweest die voor verandering stond. Maar daarna is het geloof verdampt, God uit het zicht verdwenen en heeft de impliciet-christelijke inzet nauwelijks verschil gemaakt.
IZB-profeet Wim Dekker waarschuwt ons dat dit schip op het strand ons baken in zee is. Je kunt als navolger van Christus alleen maar midden in de wereld staan, als je tegelijk ook heel dicht bij God leeft. Als het geheim van Gods genade in Christus niet bewaard wordt en als onze verborgen omgang met Hem verdwijnt, dan lossen ook wij met al onze goede bedoelingen op in de hitte van onze seculiere cultuur. Ik hoop het nooit te vergeten.” Gert-Jan Segers, 10-9-2015

Thierry Baudet & de angst voor het eigene

‘Forum voor Democratie’ de partij van Thierry Baudet heeft twee zetels bij de verkiezingen behaald.
“We gaan vanaf nu elke week het land in, wij blijven doorgaan”, zei hij na het bekend worden van de uitslag. “Vanavond hebben wij een bres geslagen in het partijkartel.”

Eer de gebrekkige mens Mohammed

In Iran buigt een commissie van religieuze hoeders zich regelmatig over de vraag welke kandidaten voor het presidentschap ‘goed’ zijn en welke er behoren tot het gezelschap van ‘criminele elementen’: personen die niet voldoen aan wat men noemt ‘de religieuze norm’. Zij beroepen zich daarbij op het volgende artikel in de Iraanse grondwet:

Article 115:The President must be elected from among religious and political personalities possessing the following qualifications: Iranian origin; Iranian nationality; administrative capacity and resourcefulness; a good past-record; trustworthiness and piety; convinced belief in the fundamental principles of the Islamic Republic of Iran and the official religion of the country.

Dat kandidaten voldoende capaciteiten dienen te bezitten, dat ze betrouwbaar moeten zijn en een binding met de staat moeten hebben zijn voorwaarden waar geen mens bezwaar tegen zal kunnen hebben, maar
wat je jezelf wel kunt afvragen is of je van kandidaten mag eisen dat ze ‘vroom’ zijn en geloven in ‘de officiële religie van de staat’, vooral ook daarom, omdat de Iraanse grondwet heel duidelijk stelt  dat alle mensen die een ‘monotheïstisch godsbeeld’ aanhangen (joden, christen, zoroastrianen en ‘moslims’) gelijke rechten bezitten, een standpunt dat veraf staat van het streng-fundamentalistische principe van de Saoedische Salafisten die in elke religie die  weigert de Koran ‘heilig’ of ‘goddelijk’ te noemen een vorm van duivelse afgodendienst zien.

Fort Antonia, symbool van het Romeinse Wereldrijk

In het vorige blogje, dat de naam ‘Amerika en de tempelmythe’ draagt werd gesteld dat de derde joodse tempel (de tempel die door de Romeins-Joodse koning Herodus werd gebouwd) zich nooit heeft bevonden op het grote plateau in Jeruzalem dat alemeen wordt aangeduid met de naam ‘Tempelberg‘.
Dat plateau is in feite niets anders dan het intact gebleven restant van het Romeinse Fort Antonia, een permanent legerkamp dus dat plaats moest bieden aan zowel soldaten en hun uitrusting als aan bevelhebbers, en in het geval van het kamp in Jeruzalem ook het woonverblijf van de Romeinse toezichthouder (de PRAETOR), de man die in feite de echte heerser was, maar die zich op de achtergrond hield en het dagelijkse bestuur van het land overliet aan de (onder)koning en de joods-religieuze leiders.
Die vreemde situatie verklaart de merkwaardige procesgang waaraan in het evangelie Jezus van Nazareth werd onderworpen. Eerst gevangen genomen door de tempelwacht, daarna verwezen naar Herodus en tenslotte veroordeeld door Pilatus, die als vertegenwoordiger van het keizerrijk de enige in het land was die de macht bezat een doodvonnis uit te spreken over mensen.

Gevangenen van de mythe

“De archeologie van Israël is een wetenschappelijke revolutie aan het voltooien en is klaar om de bijbelgeleerden te confronteren. Tegelijkertijd zijn we getuige van een fascinerend fenomeen, namelijk de totale ontkenning door het Israëlische publiek.” Shlomo Sand in ‘De uitvinding van het joodse volk’

Hoewel in Israel archeologen in staat worden gesteld wetenschappelijk onderzoek te verrichten weigert de politieke leiding van Israel de resultaten van dat wetenschappelijke onderzoek te gebruiken om een aan religieuze en politieke utopieën verslaafde bevolking te ontnuchteren.
Wat je als nuchter waarnemer blijft verbazen is dat intelligente mensen, die weten dat ze onzin aan het verdedigen zijn, die onzin gebruiken om een even onzinnige ideologie (het zionistische nationalisme) in stand te houden. Wetenschappers tekenen geen protest aan tegen die gang van zaken. Ze weten dat de fantasiebeelden waarop religieuze joden hun aanspraken op het heilige land baseren ongegrond zijn, maar wanneer vervolgens de niet-religieuze politieke leiding die inzichten negeert en het volk doelbewust dom houdt, dan weigeren ze de strijd aan te binden met mensen die een collectieve leugen boven de wetenschappelijke waarheid van verlichte enkelingen plaatsen.

Dat vreemde fenomeen wordt in het hieronder weergegeven fragment uit een artikel van de Amerikaanse hoogleraar WILLIAM COOK toegelicht.
WILLIAM COOK wijst op de vreemde mengeling van mythe en waarheid die in de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw doelbewust door BEN GURION in het leven werd geroepen in dienst van joods-nationalistische eigenbelang.