De Twee Ego’s van Arnon Grunberg

In een interview in het dagblad ‘De Morgen’ omschrijft Arnon Grunberg zich als een man die twee persoonlijkheden in zichzelf herbergt: een jongen van 15 jaar een oude man van 82, een merkwaardige werkelijkheid die op deze astro-anarchistische site door een astrologische bril wordt bekeken.

De verlegen jongen en de sterke man

“De jongen zag er uit alsof hij Lukas heette. Hij had lang, donker en sluik haar, een smal gezicht en kleine bruine ogen…. Hij zat op het terras van Pizzera Tricolore… [Hij] had zich zo opgesteld dat hij een goed zicht had, maar ook niet echt opviel… Een deel van [hem] was verlegen, op het angstige af, een ander deel volhardde in de rol die hij in zijn vorige leven had gespeeld: de stoere, nonchalante gymnasiast. De verlegenheid was echter het sterkst…” Martin Bril, in de Volkskrant, 28-9-2004

 

De Kapitein

Aan stuurboord liggen kapers lief, Klaar voor het gevecht
En aan bakboord zwemmen haaien, Maar ik hou vannacht het roer wel recht… 

PvdA-voorman DIEDERIK SAMSOM houdt van Nederlandstalige muziek. ACDA en de MUNNIK behoren bij zijn favorieten. Zelfs de door elitaire linkse luitjes verafschuwde Volendamse zanger JAN SMIT mag binnen zijn muzikale leefwereld een plaatsje innemen. Dat is de reden waarom ik het onderstaande artikel, dat handelt over anarchisme en leiderschap heb gekoppeld aan het zeer Nederlands klinkende schipperslied DE KAPITEIN.

Een cultuur van vrouwenhaters

VK-blog van zondag 8 maart 2009

Weinigen zullen het geloven maar toch is het een keihard feit dat binnen onze joods-christelijke cultuur, een cultuur waarbinnen God een Almachtige Man is, alles wat we ‘moderne Nederlandse literatuur’ noemen vervaardigd wordt door een immense kliek doodgewone vrouwenhaters.
Waar namelijk het kille burgerdom werkzaam is, en het merendeel van de Nederlandse schrijvers, uitgevers en recensenten maakt deel uit van het benepen kleinburgerlijke filisterdom dat in God nooit een Lief Androgyn Jongetje of Meisje zal zien…, daar worden ‘de vrouwtjes’ gehaat…; dat is een doodsimpele, zeer voor de hand liggende gevolgtrekking.
Natuurlijk, de fatsoenlijke burgerman, leugenaar als hij is, zal proberen de schuld op anderen af te schuiven. Als een klein, stout jongetje projecteert hij zijn haatgevoelens in boeven, moordenaars, pedofielen en homoseksuelen, en wanneer die afwentelingpoging succes heeft, dan is dat voornamelijk te danken aan het feit dat hij deel uitmaakt van een gigantische massa medeburgers, die zichzelf altijd voorzien van het etiket ‘Morele Meerderheid’, een soort padvindersinsigne dat je automatisch lid maakt van welke burgermansclub dan ook.
Alleen de geborgenheid die een harteloze burgermaatschappij hem verschaft stelt hem in staat zijn niet al te fraaie illusies in stand te houden.
Hij, de burgerman, is degene die ‘de vrouwtjes’ bewondert, dat maakt hij zichzelf graag wijs. Hij ziet in een vrouw weliswaar een ‘seksobject’, maar ook een ‘wonder’, een ‘aanlokkelijk geheim’, dat het absolute tegendeel is van de man. Graag plaatst hij de vrouw op een voetstuk, zonder te beseffen dat een dergelijke vorm van welhaast religieuze verering de vrouw juist tot een voorwerp van haat maakt.
Wie ‘de vrouw’ werkelijk bewondert, die zet haar niet op een voetstuk, nee, die ziet het als zijn eerste taak  zelf ‘vrouw’ te worden.

Kinderlijkheid & Filosofie

1. Vijftigers, Cobra & Kierkegaard

Dat het menselijke leven zich grotendeels afspeelt rondom eenvoudige thema’s is een wijsheid die binnen een cultuur waarin ‘de grootheid’ tot norm verheven is domweg verdwenen is. Dat is de reden waarom anarchisten, die als vijanden van valse autoriteit (met de nadruk op ‘vals’) altijd de kleinheid en de eenvoud centraal stellen in het leven gehaat worden binnen een wereld die aan grootheidswaanzin lijdt.

Grootheidswaanzinnigen zien in eenvoud een bedreiging. Wanneer namelijk iedereen eenvoudig is bestaat er geen reden meer om een opschepper extra geld en invloed te geven. Dat is de waarheid die in het christelijke verlossingsverhaal Jezus van Nazareth de joodse opschepperscultuur van zijn tijd in de oren toeterde, hetgeen voor die opscheppers een reden was om de vervelende rebelse anarchist die maar over ‘de eenvoud van het kind’ zat te zeuren uit te leveren aan een opportunistische machthebber (de Romeinse landvoogd Pontius Pilatus) die weliswaar inzag dat de kinderlijke mens voor hem onschuldig was, maar die desondanks (in het belang van ‘de openbare orde’) als seculiere bestuurder de onschuld uitleverde aan de religieuze grootheidswaan.

De Schoolmeester & de Anarchist

VK-blog, geplaatst op 25 oktober 2005 14:00 door Anarchist

Leerling: O geliefde Meester, ik kan mijn dwaling niet langer verdragen. Hoe vind ik de kortste weg naar de liefde?
Meester: Ga daarheen waar de weg het moeilijkst is. Wat de wereld verwerpt, neem dat aan. En wat de wereld doet, doe dat niet.. Gedraag u in alles tegengesteld aan de wereld. Dan bewandelt ge de kortste weg tot de liefde. (Jacob Boehme, mysticus)

Vijftigers & Jazz

Vk-blog, geplaatst op 21 oktober 2005 15:26

Eenvoudig of echt willen worden, ongekunsteld, jezelf laten inspireren door het kind, naieve kunst, kunst van gekken en malloten – en bovenal de jazz, dat alles vormde een belangrijk onderdeel van het programma van de Vijftigers, die gedurende een bijzonder korte periode een beweging zijn geweest – maar desondanks toch lang genoeg om er datgene uit te halen wat elk mens nodig heeft: INSPIRATIE…

Verbeelding & Macht

VK-blog, geplaatst op 10 oktober 2005

1. Inleiding van Simon Vinkenoog

De Beweging van Vijftig markeerde een revolutie die in ons taalgebied een ongekende literaire energie genereerde. Paul Rodenko’s bloemlezing Nieuwe griffels schone leien (1954) werd een buitengewoon verkoopsucces en overal in de Lage Landen begonnen jongelingen experimentele verzen te schrijven. Het soepele parlando en de exuberant romantische beeldspraak van HANS ANDREUS werden populair en al snel klassiek, maar de echte poëtische omwenteling voltrok zich vooral bij Lucebert en Hugo Claus.

Apocrief / de analphabetische naam (1952) en De Oostakkerse gedichten groeiden uit tot paradigmatische bundels van de naoorlogse Nederlandstalige lyriek. Extreme, vaak extatische ervaringen en gevoelens werden er in niet minder extreme beelden gevat. De poëtische taal werd er expliciet tot onderwerp gemaakt. En Buelens toont dat dan aan met drie regels van Lucebert:

ik ben een taal
die als water wegzwemt naar een tuil
lucht.

Zo voel ik mij, op weg naar de tuin. Boek gaat mee. Boekje open; we gaan er mee door. Jelui Simon. (Simon Vinkenoog, 7-10-2005)

Een Astro-Anarchisme Blog

Wie een nieuw blog opstart komt automatisch in contact met een nieuw publiek. Jarenlang heb je geschreven vanuit het idee dat ‘men’ wel weet wat je bedoelt, maar het merkwaardige feit doet zich voor dat je in een nieuwe omgeving een totaal vreemde bent, zodat je met een combinatie van zaken die eigenlijk helemaal niet gangbaar zijn in een wereld die zich ‘modern’ noemt, ASTROLOGIE gekoppeld aan ANARCHISME, onvermijdelijk wordt geconfronteerd met een houding van afwachtende afwijzing. Want waar hoor je bij als ‘astroanarchist’? En als iemand nergens bij hoort, kun je zo iemand dan nog wel serieus nemen? Allemaal vragen die me er toe hebben gebracht de laatste weken wat tijd te besteden aan het vervaardigen van een reeks INFO-pagina’s, die enig  inzicht kunnen geven in de magisch-realistische wereld van ‘de’ ASTRO-ANARCHIST.

Hieronder een viertal links naar de ANARCHO-pagina’s die hier tot nu toe zijn gepubliceerd. Meer links zullen in de toekomst volgen…

1. Anarchisme & The Age of Aquarius
2. Anarchisme: beginselprogramma
3. Anarchisme & spiritualiteit
4. Anarchisme en democratie: Politicus zonder partij