Moslimbroeders & Burgermansfatsoen

In een wereld waarin MACHT=RECHT-denkers de dienst uitmaken zal nooit een poging worden gewaagd een dialoog in  gang te zetten, die het mogelijk maakt ogenschijnlijk onoverbrugbare tegenstellingen op te heffen. De MACHT=RECHT- denker leeft van polarisatie, hij heeft vijanden nodig, omdat alleen de duivel hem in staat stelt een ‘goddelijke’ wereld op te  bouwen waarin hij ‘de absoluut goede’ is. Heel concreet gesteld: Hij aanbidt het Eigen Heilige Eigen Land, dat door idolenaanbidders tot  God (de Almachtige) wordt  uitgeroepen. Die God is geen vredelievende God. Hij weigert op een evangelische wijze zijn vijanden lief te hebben. Alles wat Hij wil en kan is de Ander demoniseren  – van hem een eeuwig  rechteloze vreemdeling maken.

Het mag rustig merkwaardig genoemd worden dat in een wereld die zich modern en verlicht noemt (zaken die  tegenwoordig worden gelijkgesteld aan het woordje  ’democratie’, een woord dat in feite alleen maar verwijst naar de  werkelijkheid ‘volk’) niemand de moed durft op te brengen het begrip ‘Heilig Land’ aan te vallen.

Kinderlijkheid & Filosofie

1. Vijftigers, Cobra & Kierkegaard

Dat het menselijke leven zich grotendeels afspeelt rondom eenvoudige thema’s is een wijsheid die binnen een cultuur waarin ‘de grootheid’ tot norm verheven is domweg verdwenen is. Dat is de reden waarom anarchisten, die als vijanden van valse autoriteit (met de nadruk op ‘vals’) altijd de kleinheid en de eenvoud centraal stellen in het leven gehaat worden binnen een wereld die aan grootheidswaanzin lijdt.

Grootheidswaanzinnigen zien in eenvoud een bedreiging. Wanneer namelijk iedereen eenvoudig is bestaat er geen reden meer om een opschepper extra geld en invloed te geven. Dat is de waarheid die in het christelijke verlossingsverhaal Jezus van Nazareth de joodse opschepperscultuur van zijn tijd in de oren toeterde, hetgeen voor die opscheppers een reden was om de vervelende rebelse anarchist die maar over ‘de eenvoud van het kind’ zat te zeuren uit te leveren aan een opportunistische machthebber (de Romeinse landvoogd Pontius Pilatus) die weliswaar inzag dat de kinderlijke mens voor hem onschuldig was, maar die desondanks (in het belang van ‘de openbare orde’) als seculiere bestuurder de onschuld uitleverde aan de religieuze grootheidswaan.

Vijftigers & Jazz

Vk-blog, geplaatst op 21 oktober 2005 15:26

Eenvoudig of echt willen worden, ongekunsteld, jezelf laten inspireren door het kind, naieve kunst, kunst van gekken en malloten – en bovenal de jazz, dat alles vormde een belangrijk onderdeel van het programma van de Vijftigers, die gedurende een bijzonder korte periode een beweging zijn geweest – maar desondanks toch lang genoeg om er datgene uit te halen wat elk mens nodig heeft: INSPIRATIE…

Jazz, een bron van kracht

Hoewel de jaren ’50 het imago gekregen hebben van versuffing, versloffing en geestelijke debilisering vormen ze voor mij een soort hoogtepunt, een periode in mijn leven waarin ik op muzikaal gebied de ene nieuwe ontdekking na de andere deed – en ook kon doen – dankzij de aanwezigheid van vitale, inspirerende, non-conformistische mensen, die op een werkelijk verbazingwekkende wijze in staat waren het primitieve begrenzingsgedrag van het kleinburgerlijke ideologische denken te overwinnen.Onder ideologische kleinburgerlijkheid versta ik het verlangen de wereld op te splitsen in ‘goden’ en ‘duivels’, een vorm van dualisme die maar een enkele bedoeling heeft: mensen van de eigen groep het recht geven leden van de andere groep te demoniseren.