De Telegraaf van donderdag 26 maart laat COOS HUIJSEN aan het woord.
Coos heeft een boek geschreven met de enigszins merkwaardige titel ‘Ode aan het klootjesvolk’, merkwaardig daarom, omdat het begrip ‘klootje’ simpelweg een verwijzing is naar mensen die op een enigszins dierlijk-egoïstische wijze de onderbuik boven het intellect plaatsen:
“Hij praat niet met zijn hoofd, maar met zijn kloten’, of – anders geformuleerd – ‘Hij is gewoon een domme klootzak’… Dat is zo’n beetje de bedoeling ervan…
En juist omdat het begrip verwijst naar anti-intellectualisme vind ik het niet zo’n goede gedachte van Coos Huijsen uitgerekend dit begrip te gebruiken in een boek dat een lofzang dient te zijn op het gezonde verstand van gewone mensen, mensen die niet leven in een bunker vol linkse of rechtse vooroordelen, maar die – juist omdat ze weinig intellectuele ballast met zich meedragen – in staat zijn alles wat pompeus, aanstellerig en leugenachtig is te ontmaskeren.
Het spreekt vanzelf dat echte gewone mensen weinig op hebben met notoire aanstellers als Geert Wilders en Thierry Baudet, twee klootjesmannen die bij alles wat ze doen de onderbuik boven het hoofd plaatsen.
Wilders en Baudet zijn het tegendeel van wat Coos Huijsen ‘de gewone man met het gezonde verstand’ noemt, en het feit dat zoveel mensen op deze twee politici stemmen kan daarom niet gezien worden als een bewijs voor zijn stelling dat het begrip ‘klootjesvolk’ gezien kan worden als een soort geuzennaam, zo van: “Het feit dat je mij een klootzak vindt bewijst dat ik intelligent ben.”
Coos Huijsen ziet dat zelf ook wel in, waar hij in het Telegraafartikel het klootjesachtige fenomeen ‘Wilders en Baudet’ een vluchtheuvel noemt, maar ik vraag me af of de lezers van de Telegraaf zijn relativerende kanttekeningen zullen begrijpen. Lees meer over dit bericht
“Wie hecht er anno 2020 nog waarde aan astrologie” vraag Telegraafcolumnist Marcel Peereboom Leger zich af in de krant van 19 februari. “We lopen toch ook niet met een wichelroede?”
Aardige argumentatie natuurlijk, gespeend van elke vorm van logica, maar dat is nu juist het kenmerk van elke vorm van kleinburgerlijk, lees: vals-moralistisch, denken: dat je het een veroordeelt door het te koppelen aan zaken waarvan je denkt dat mensen ze zo onzinnig vinden dat ze niet meer bereid zijn de juistheid van je eerdere stelling in twijfel te trekken.
“Wie eet er nog aardappels? We weten toch ook geen bloembollen meer? Zoiets, want een verwijzing naar de tweede wereldoorlog, een tijd waarin volgens de vals-moralistische overlevering iedereen bloembollen at, doet het altijd goed.
Ik houd als serieuze astrologiebeoefenaar niet zo erg van dergelijke constructies en van het vervelende gegeven dat je integriteit voortdurend ter discussie wordt gesteld door mensen die op een volstrekt oneerlijke wijze je met nep-argumenten om de oren slaan.
Als je een discussie aan wilt gaan met een ander, gebruik dan logische argumenten en beroep jezelf nooit op autoriteiten die het tegendeel zijn van ‘echte autoriteit’.
Zondigen tegen de logica is binnen het anti-spirituele wereldje van de neoliberale zakenman de gewoonste zaak van de wereld. Donald Trump is er groot mee geworden. Het ligt dan ook voor de hand dat het anti-rationele sterke-mannen gedrag van Trump door dik en dun verdedigd wordt door een andere vals-moralistische Telegraaf-grootheid: Leon de Winter.
Leon is een meester in het ontwerpen van schijnconstructies. En wat zo bijzonder is van Leon is dat hij ons wijs wil maken dat de schijnwereld die hij verdedigt de realiteit is.
Marcel Peereboom Leger (hij schijn in het echt ‘Voller’ te heten, maar ik vind hem een leeghoofd.., vandaar de wijziging die ik heb aangebracht) wijst als autoriteit (een soort goeroe dus die de wijsheid in pacht zegt te hebben), zijn vriendin aan, een soort dramatische wending in zijn betoog, die ouderwetse literatuurrecensenten mogelijk zouden omschrijven als een ‘deus ex machina’ (‘ een techniek in een verhaallijn met onverwachte plotontwikkeling’), maar die in de wereld van Leon en Marcel gewoon ‘een logische stap’ wordt genoemd.
Die vriendin dan, zij is naamloos en gezichtsloos en verkrijgt daardoor een soort goddelijke status, tikte Marcel – volgens het stukje in de Telegraaf – toen hij haar vroeg wat haar dierenriemteken was hardhandig op de vingers. Met een boos en zeer zuur gezicht zou ze geantwoord hebben: “Ik ben een meloen”, niet zo maar een meloen, nee, ‘een watermeloen’…
En op dat moment, stelt Marcel, als was hij een soort wedergeboren christen, brak het licht in mijn hoofd door en werd ik een normale, moralistische Telegraafman: een echte watermeloen!
Normaal willen zijn, wat stelt het voor? Van de week is het weer carnaval, een tijd waarin zich normaal noemende mensen, vaak nog Rooms ook.., zich te buiten gaan aan lompe flauwekulactiviteiten waar ik al van kinds af aan een gruwelijke pesthekel aan heb gehad. En juist nu schrijft Marcel meloen zijn idiote anti-astrologieartikel.
Zodat ik weinig anders kan doen dan hem, en de andere watermeloenen van de Telegraaf, de carnavalshit van Andre van Duin aan te bieden: “Ik ben Joep Meloen”
De Ketterse Kathedraal – Blondie Eert Margriet
Wim Duzijn – VKBlog – dinsdag 4 januari 2011
We three kings of Orient are
Bearing gifts we traverse afar
Field and fountain, moor and mountain
Following yonder star…
Star of wonder, star of night
Star with royal beauty bright
Westward leading, still proceeding
Guide us to Thy perfect light
Binnen het Oriëntaalse denken, dat in het Westen omgevormd werd tot een hogepriesterlijke religie door de Roomse (staat-gebonden) kerk, werd er een scherp onderscheid gemaakt tussen op ORDE gerichte krachten en op CHAOS gerichte kirachten.
Wat wij in onze moderne maatschappij de belangrijkste taken noemen van ‘de
overheid’ (gezagstaken dus) waren in de oudheid kwaliteiten die toegekend
werden aan drie planeten (die door sommige astrologen ‘koninklijke’ of
‘Messiaanse’ planeten worden genoemd):
Saturnus (vader – de wetgevende macht), Maan (moeder – zorg en veiligheid – uitvoerende macht) en Jupiter (geest – middelaar – de rechterlijke macht).
De term ‘macht’ die wij hanteren is in feite onjuist, omdat macht uitoefenen altijd gepaard gaat met de een of andere vorm van zelfvergoding, dwingelandij en bestraffing, zaken die astrologisch gezien horen bij de tekens Leeuw (macht, hoogmoed) en Schorpioen (dwang, destructie) .
De keuze van Rome voor de macht (Rome is de staatgeworden afbeelding van ‘christus’) is een keuze voor het anti-Oriëntaalse Joods-klerikale denken, de keuze voor valse moralisten (hogepriesters) die zichzelf via vergoddelijking van hun ‘moraal’ (de religieuze wet) onaantastbaar hebben gemaakt.
Prinses Margriet:
“Als kind speelde ik graag verpleegstertje…”
De TELEGRAAF van 31 december 2010 besteedt aandacht aan Prinses Margriet, een vrouw die astrologisch gezien een echte ‘koninklijke hoogheid’ is, hoewel ze ‘prinses’ wordt genoemd en daarom volgens de burgerlijke logica de mindere is van haar zus Beatrix, die de rol van ‘koningin’ speelt en als zodanig ‘majesteit’ genoemd wenst te worden.
De astrologie kent, zoals hierboven wordt aangegeven, drie koninklijke (of Messiaanse) planeten, waarvan in het Midden-Oosten JUPITER de belangrijkste was (hij treedt als Ahura Mazda op in Perzië – de tegenpool van Ahriman, die voor chaos en hoogmoed staat – en als Marduk, de rechtvaardige, in Babylon).
De nadruk die in het Perzische denken wordt gelegd op rechtvaardigheid en
waarheidsliefde kun je Jupiteriaans noemen.
Wanneer er in die wereld gesproken wordt over ‘het Messiaanse tijdperk’, dan wordt
daarmee aangegeven dat leugenaars en arrogante, onrechtvaardige mensen aangepakt
zullen worden door mensen die in staat zijn eerlijk, gewoon en rechtvaardig te
zijn.
Astrologen stellen geboortehoroscopen op die een soort blauwdruk van het karakter laten zien: niet hoe je je gedraagt als aangepaste kleinburger (meestal liegend, bedriegend, slijmend , trappend, konkelend, hatend…, alleen maar om deel van de geslaagde meerderheid te mogen zijn..), maar wie en wat je in potentie bent en kunt zijn….
Het zal duidelijk zijn dat iemand die een veilige plaats in de maatschappij inneemt minder moeite zal hebben de positieve waarden die bij het Messiaanse denken behoren uit te dragen dan mensen die vechtend en buitelend deel uitmaken van de ‘Rat Race’ die het alledaagse leven vaak is.
Hetgeen niet wegneemt dat ook binnen de wereld van de alledaagsheid gewone mensen KONINGEN kunnen zijn, mensen die in staat zijn ‘vader, moeder & geest’ te zijn.
De horoscoop van Prinses Margriet is koninklijker dan de horoscoop van haar zus Beatrix: Zon in Steenbok, Maan in Kreeft, ascendant in Kreeft, Jupiter in het ascendanthuis.
De horoscoop van Beatrix toont sterke agressieve tendensen: MARS- en PLUTO-invloeden zegt de astroloog. Zijzelf spreekt over haar ‘Russische temperament’.
Als kind was Beatrix een agressief meisje. Vooral in Canada, waar elke ouderlijk
toezicht ontbrak, omdat Juliana het tegendeel van een strenge moeder was, brak regelmatig het beest in haar los.
Legendarisch (ik baseer me op uitspraken van journalist Willem Oltmans) zijn de beschrijvingen van bezoekers die haar tonen als een onbeheerst meisje dat wild met de
soeplepel op haar bordje slaat… mogelijk een aan het tsarenrijk ontleend Russisch toneelstukje, maar erg hinderlijk voor diegenen die een vriendelijk gesprek met haar moeder wilden aanknopen. Niet koninklijk in de zin van waardig en beheerst dus. Het tegendeel van een Messias en een bewijs voor de stelling dat overgeërfd ‘koningschap’ onzinnig en zelfs gevaarlijk kan zijn. Gevaarlijk daarom omdat je iemand die een immense, negatieve en/of gewelddadige beroerling kan zijn ‘KONING’ moet noemen, een situatie die je ook aantreft in landen waar geen scheiding bestaat tussen kerk en staat…, landen dus waar de moralist zichzelf tot god verheven heeft.
Margriet was anders. In het Telegraaf-interview vertelt ze dat ze als kind vaak verpleegstertje speelde… Dat is wel wat anders dan driftig met een grote ijzeren lepel op je bordje slaan….!
“Iedereen denkt denkt altijd dat het de invloed van mijn moeder is geweest dat ik voor het RODE KRUIS heb gekozen, maar dat is absoluut niet zo. Als kind speelde ik vaak verpleegster met vriendinnetjes. Ik had ook een uniformpje en de hele mikmak…”
“Het RODE KRUIS staat voor het handhaven ofwel het beschermen van de integriteit van elk mens, voor het onvervreemdbare recht om te leven, voor het respect voor de menselijke waardigheid.”
“Toen ik als vrijwilligster begon heb ik de grondbeginselen van de organisatie uit mijn hoofd moeten leren. Die heb ik diep in mijn hart gesloten, ik was verkocht.
Voor mij is medemenselijkheid de belangrijkste. Wel in relatie tot de twee andere: neutraliteit en onpartijdigheid – die volgen daar direct op en zijn er onlosmakelijk mee verbonden. En het is zo dat iedereen binnen de organisatie hiervan doordrongen is…”
“Mensen komen naar het RODE KRUIS toe omdat wij niet met ons oordeel klaar staan. En niet de een boven de ander stellen. In een conflict helpen we beide partijen.”
reacties View 04-01-2011 14:38
Prachtig blog weer.
Onderbouwd en verzorgd.
Margriet is mij sympathiek
dus graag gelezen
Wim Duzijn 04-01-2011 16:05
Echt een vrouw om verliefd op te worden.
Als kind liep ik al achter zulke vrouwen aan…
Het blogje maakte deel uit van een reeks bijdragen die gerangschikt werden onder de gemeenschappelijke noemer ‘Ketterse Kathedraal‘. Aanleiding was een uitspraak van VK-columnist Jan Blokker: “We moeten onze wereld vol bouwen met ketterse kathedralen, om te voorkomen dat de conservatieve jurkmensen de macht overnemen..”
Jan Blokker noemde zichzelf anarcholiberaal. Gekant tegen elke vorm van religieus-morele terreur. Joods-Zionistische moralisten – vijanden van de vrije geest – noemde hij zonder blikken of blozen ‘vertegenwoordigers van de Joodse inquisitie’.
It’s a bittersweet symphony, this life Trying to make ends meet You’re a slave to money – then you die
Wouter Bos, inmiddels ex-politicus, omschreef zichzelf in interviews als een verschrikkelijke softie.
Bij zijn vertrek uit de politiek plaatste hij de in zijn ogen softe wereld van ‘het gezin’, ‘de familie’ en ‘de kinderen’ boven de harde wereld van de politiek.
Waar vrouwen door linkse feministen worden opgeroepen de kinderwagen de deur uit te doen, daar schafte Wouter zichzelf een superkinderwagen aan…
Twijfel, onzekerheid, niet echt meer geloven in de stellige ideogische uitspraken die bij partijleiderschap horen speelden ook een rol.
In de(jaren geleden) door de VPRO uitgezonden WOUTER-TAPES zag je weinig terug van het optimisme dat sociaal-democraten zeggen uit te dragen.
Is Geert Wilders een moslim, zonder het zelf te weten?
Dat is een vraag die in positieve zin beantwoord kan worden wanneer je een blik slaat op zijn geboortehoroscoop. Geert is (volgens bronnen op het internet) geboren in Venlo op 6 september 1963, ’s morgens rond 2u 50m.
Wat opvalt is de sterke positie van het dierenriemteken KREEFT, een Waterteken dat volgens astrologen geregeerd wordt door de MAAN, een hemellichaam dat al vanaf het prille begin van de menselijke beschaving geassocieerd werd met vrouwelijk-moederlijke waarden, zoals zorgzaamheid, bescherming, nationale, eenheid en positieve bescherming van ‘het volk’ (dit in tegenstelling tot PLUTO – heerser van het teken Schorpioen – die voor massificatie, massahysterie en straatterreur staat – zaken die centraal stonden in de door het Westen – dus ook door Geert Wilders – gesteunde opstanden: de ‘Arabische lente’). Lees meer over dit bericht
Duizenden jaren voor onze jaartelling ontwikkelde een niet-Semitisch volk, de Sumeriers, het astrologische wereldbeeld.
Wie op een oppervlakkige wijze hun goden en helden galerij bekijkt zal weinig orde in de ogenschijnlijke chaos ontdekken. Wie echter de astrologische visie op het bestaan als ijkingspunt hanteert zal al spoedig inzien dat alle verhalen over goden en helden in dienst staan van het astrologische wereldbeeld, dat daarom als zo belangrijk wordt ervaren omdat het de mens in staat stelt los te breken uit een toestand van barbaars-chaotische stilstand (de mens als gevangene van het wetteloze recht van de sterkste), teneinde een beschavingsgeschiedenis in het leven te roepen, die gekenmerkt wordt door wet, orde en sociaal, op verantwoordelijkheidsgevoel gebaseerd, bestuur.
Onder de belangrijkste Mesopotamische uitvindingen worden gerekend: irrigatietechniek en waterbeheer, verdeling van de cirkel in 360°, invoer van het 12- en 60-tallig stelsel (uren, minuten, seconden), benoeming van de dierenriemtekens, astrologische systematiek.
De Beweging van Vijftig markeerde een revolutie die in ons taalgebied een ongekende literaire energie genereerde. Paul Rodenko’s bloemlezing Nieuwe griffels schone leien (1954) werd een buitengewoon verkoopsucces en overal in de Lage Landen begonnen jongelingen experimentele verzen te schrijven. Het soepele parlando en de exuberant romantische beeldspraak van HANS ANDREUS werden populair en al snel klassiek, maar de echte poëtische omwenteling voltrok zich vooral bij Lucebert en Hugo Claus.
Apocrief / de analphabetische naam (1952) en De Oostakkerse gedichten groeiden uit tot paradigmatische bundels van de naoorlogse Nederlandstalige lyriek. Extreme, vaak extatische ervaringen en gevoelens werden er in niet minder extreme beelden gevat. De poëtische taal werd er expliciet tot onderwerp gemaakt. En Buelens toont dat dan aan met drie regels van Lucebert:
ik ben een taal
die als water wegzwemt naar een tuil
lucht.
Zo voel ik mij, op weg naar de tuin. Boek gaat mee. Boekje open; we gaan er mee door. Jelui Simon. (Simon Vinkenoog, 7-10-2005)
