In de Telegraaf van maandag schrijft Jeffrey Wijnberg (‘provocatief’ psycholoog), een stukje over wat hij noemt ‘winstbezetenheid’, het verlangen bij alles wat je doet nummer een te zijn, een agressieve, want op strijd gerichte, karaktereigenschap die volgens hem niet echt wijst op geestelijke volwassenheid. Het is een opvatting waar je vraagtekens bij kunt plaatsen, vooral wanneer je de wereld bekijkt door een astrologische bril, een instrument dat Jeffrey (ondanks het feit dat hij wedstrijdjes afwijst) in de vuilnisbak van zijn volwassen wereld heeft geworpen. Lees meer over dit bericht
Hans Goslinga in het dagblad TROUW
over optimisme en pessimisme, 24 oktober 2020
Volgens Montesquieu raakt de democratie in verval als de geest van gelijkheid verloren gaat of in het extreme wordt doorgevoerd. Dat laatste is het geval als het volk het respect voor zijn bestuurders verliest en hun gezag niet langer duldt. Je ziet in de westerse wereld beide bewegingen, opgepookt door politieke opportunisten. Het luistert dus nauw, het evenwicht is altijd precair…
Voor iemand met een optimistisch mensbeeld als Rutte is het wellicht moeilijk gedrag af te dwingen.
Zijn partijgenoot Luuk van Middelaar, vond het deze week in zijn NRC-column nodig de premier vanwege de agressie in de openbare ruimte aan de zwaardmacht van de staat te herinneren. De Engelse filosoof Hobbes aanroepend schreef hij: ‘We hebben een Staat nodig opdat wij elkaar niet de kop inslaan’. Dwars door alle vrijheden en inspraak mag een regering dat niet vergeten: ‘Als de staat de zwaardmacht verzaakt, komen ontwrichtende krachten los’.
Bolkestein zou er wel oren naar hebben gehad. Hij hield er een pessimistisch mensbeeld op na, dat aansloot bij de protestantse Heidelbergse catechismus dat ‘de mens onbekwaam is tot enig goed en geneigd tot alle kwaad’.
In een interview in het dagblad ‘De Morgen’ omschrijft Arnon Grunberg zich als een man die twee persoonlijkheden in zichzelf herbergt: een jongen van 15 jaar een oude man van 82, een merkwaardige werkelijkheid die op deze astro-anarchistische site door een astrologische bril wordt bekeken. Lees meer over dit bericht
De gebeurtenissen in de samenleving van nu vergelijken met die van de jaren zestig, geeft geen pas, betoogt Chris van Henegouwen in de Volkskrant van 8 juli.
Chris is een romanschrijver (2 boeken gepubliceerd) die zelf geen romans leest. Hooguit vijf romans heb ik in mijn leven gelezen, vertelt hij ons op zijn eigen website. Lees meer over dit bericht
Maandag 22 juni (2020) heeft de voorzitter van de commissie, James Kennedy, in het Openluchtmuseum in Arnhem de nieuwe Canon gepresenteerd aan minister Van Engelshoven van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap.
De Canon van Nederland blijft bestaan uit vijftig thema’s, ook wel ‘vensters’ genoemd. In de vernieuwde Canon zijn alle vensterteksten herschreven, zijn bepaalde vensters vervangen, en hebben andere vensters nieuwe namen gekregen.
Zo is de oud premier Willem Drees vervangen door minister van Staat Marga Klompé, de eerste vrouwelijke president van Nederland. Lees meer over dit bericht
Amsterdam is de stad waar mijn belangstelling voor astrologie werd omgezet in een nieuwe manier van denken, waarin wordt afgerekend met het oude, vals-religieuze wereldbeeld, dat gebouwd is op de ontkenning van de band die er bestaat tussen aarde en kosmos.
Waar het kosmisch-religieuze denken de aarde (en dus ook de mens) centraal stelt (een vorm van geocentrisme die in geen enkel opzicht de ontkenning is van de astronomische werkelijkheid, die bepaalt dat de zon het centrum is van wat we ‘het zonnestelsel’ noemen), daar doen de valse religieuzen eigenlijk nooit iets anders dan de mens onbelangrijk verklaren. Lees meer over dit bericht
Onderzoek van het Nederlandse Zembla (een televisieprogramma van BNN-VARA).probeert Nederland ervan te overtuigen dat Thierry Baudet, de leider van de door hen als ‘extreem-rechts’ gekarakteriseerde partij Forum voor Democratie, nauw samenwerkte met de Russische staatsburger Vladimir Kornilov. Die zou werken in opdracht van Poetin.
De samenwerking tussen Baudet en Kornilov kreeg vorm in de aanloop naar het in Nederland georganiseerde Oekraïnereferendum in 2016.
Volgens Zembla zou uit app-berichten van Baudet blijken dat hij, of FVD, zich heeft laten betalen voor pro-Russische propaganda… Lees meer over dit bericht
De Telegraaf van donderdag 26 maart laat COOS HUIJSEN aan het woord.
Coos heeft een boek geschreven met de enigszins merkwaardige titel ‘Ode aan het klootjesvolk’, merkwaardig daarom, omdat het begrip ‘klootje’ simpelweg een verwijzing is naar mensen die op een enigszins dierlijk-egoïstische wijze de onderbuik boven het intellect plaatsen:
“Hij praat niet met zijn hoofd, maar met zijn kloten’, of – anders geformuleerd – ‘Hij is gewoon een domme klootzak’… Dat is zo’n beetje de bedoeling ervan…
En juist omdat het begrip verwijst naar anti-intellectualisme vind ik het niet zo’n goede gedachte van Coos Huijsen uitgerekend dit begrip te gebruiken in een boek dat een lofzang dient te zijn op het gezonde verstand van gewone mensen, mensen die niet leven in een bunker vol linkse of rechtse vooroordelen, maar die – juist omdat ze weinig intellectuele ballast met zich meedragen – in staat zijn alles wat pompeus, aanstellerig en leugenachtig is te ontmaskeren.
Het spreekt vanzelf dat echte gewone mensen weinig op hebben met notoire aanstellers als Geert Wilders en Thierry Baudet, twee klootjesmannen die bij alles wat ze doen de onderbuik boven het hoofd plaatsen.
Wilders en Baudet zijn het tegendeel van wat Coos Huijsen ‘de gewone man met het gezonde verstand’ noemt, en het feit dat zoveel mensen op deze twee politici stemmen kan daarom niet gezien worden als een bewijs voor zijn stelling dat het begrip ‘klootjesvolk’ gezien kan worden als een soort geuzennaam, zo van: “Het feit dat je mij een klootzak vindt bewijst dat ik intelligent ben.”
Coos Huijsen ziet dat zelf ook wel in, waar hij in het Telegraafartikel het klootjesachtige fenomeen ‘Wilders en Baudet’ een vluchtheuvel noemt, maar ik vraag me af of de lezers van de Telegraaf zijn relativerende kanttekeningen zullen begrijpen. Lees meer over dit bericht
“Wie hecht er anno 2020 nog waarde aan astrologie” vraag Telegraafcolumnist Marcel Peereboom Leger zich af in de krant van 19 februari. “We lopen toch ook niet met een wichelroede?”
Aardige argumentatie natuurlijk, gespeend van elke vorm van logica, maar dat is nu juist het kenmerk van elke vorm van kleinburgerlijk, lees: vals-moralistisch, denken: dat je het een veroordeelt door het te koppelen aan zaken waarvan je denkt dat mensen ze zo onzinnig vinden dat ze niet meer bereid zijn de juistheid van je eerdere stelling in twijfel te trekken.
“Wie eet er nog aardappels? We weten toch ook geen bloembollen meer? Zoiets, want een verwijzing naar de tweede wereldoorlog, een tijd waarin volgens de vals-moralistische overlevering iedereen bloembollen at, doet het altijd goed.
Ik houd als serieuze astrologiebeoefenaar niet zo erg van dergelijke constructies en van het vervelende gegeven dat je integriteit voortdurend ter discussie wordt gesteld door mensen die op een volstrekt oneerlijke wijze je met nep-argumenten om de oren slaan.
Als je een discussie aan wilt gaan met een ander, gebruik dan logische argumenten en beroep jezelf nooit op autoriteiten die het tegendeel zijn van ‘echte autoriteit’.
Zondigen tegen de logica is binnen het anti-spirituele wereldje van de neoliberale zakenman de gewoonste zaak van de wereld. Donald Trump is er groot mee geworden. Het ligt dan ook voor de hand dat het anti-rationele sterke-mannen gedrag van Trump door dik en dun verdedigd wordt door een andere vals-moralistische Telegraaf-grootheid: Leon de Winter.
Leon is een meester in het ontwerpen van schijnconstructies. En wat zo bijzonder is van Leon is dat hij ons wijs wil maken dat de schijnwereld die hij verdedigt de realiteit is.
Marcel Peereboom Leger (hij schijn in het echt ‘Voller’ te heten, maar ik vind hem een leeghoofd.., vandaar de wijziging die ik heb aangebracht) wijst als autoriteit (een soort goeroe dus die de wijsheid in pacht zegt te hebben), zijn vriendin aan, een soort dramatische wending in zijn betoog, die ouderwetse literatuurrecensenten mogelijk zouden omschrijven als een ‘deus ex machina’ (‘ een techniek in een verhaallijn met onverwachte plotontwikkeling’), maar die in de wereld van Leon en Marcel gewoon ‘een logische stap’ wordt genoemd.
Die vriendin dan, zij is naamloos en gezichtsloos en verkrijgt daardoor een soort goddelijke status, tikte Marcel – volgens het stukje in de Telegraaf – toen hij haar vroeg wat haar dierenriemteken was hardhandig op de vingers. Met een boos en zeer zuur gezicht zou ze geantwoord hebben: “Ik ben een meloen”, niet zo maar een meloen, nee, ‘een watermeloen’…
En op dat moment, stelt Marcel, als was hij een soort wedergeboren christen, brak het licht in mijn hoofd door en werd ik een normale, moralistische Telegraafman: een echte watermeloen!
Normaal willen zijn, wat stelt het voor? Van de week is het weer carnaval, een tijd waarin zich normaal noemende mensen, vaak nog Rooms ook.., zich te buiten gaan aan lompe flauwekulactiviteiten waar ik al van kinds af aan een gruwelijke pesthekel aan heb gehad. En juist nu schrijft Marcel meloen zijn idiote anti-astrologieartikel.
Zodat ik weinig anders kan doen dan hem, en de andere watermeloenen van de Telegraaf, de carnavalshit van Andre van Duin aan te bieden: “Ik ben Joep Meloen”
De Ketterse Kathedraal – Blondie Eert Margriet
Wim Duzijn – VKBlog – dinsdag 4 januari 2011
We three kings of Orient are
Bearing gifts we traverse afar
Field and fountain, moor and mountain
Following yonder star…
Star of wonder, star of night
Star with royal beauty bright
Westward leading, still proceeding
Guide us to Thy perfect light
Binnen het Oriëntaalse denken, dat in het Westen omgevormd werd tot een hogepriesterlijke religie door de Roomse (staat-gebonden) kerk, werd er een scherp onderscheid gemaakt tussen op ORDE gerichte krachten en op CHAOS gerichte kirachten.
Wat wij in onze moderne maatschappij de belangrijkste taken noemen van ‘de
overheid’ (gezagstaken dus) waren in de oudheid kwaliteiten die toegekend
werden aan drie planeten (die door sommige astrologen ‘koninklijke’ of
‘Messiaanse’ planeten worden genoemd):
Saturnus (vader – de wetgevende macht), Maan (moeder – zorg en veiligheid – uitvoerende macht) en Jupiter (geest – middelaar – de rechterlijke macht).
De term ‘macht’ die wij hanteren is in feite onjuist, omdat macht uitoefenen altijd gepaard gaat met de een of andere vorm van zelfvergoding, dwingelandij en bestraffing, zaken die astrologisch gezien horen bij de tekens Leeuw (macht, hoogmoed) en Schorpioen (dwang, destructie) .
De keuze van Rome voor de macht (Rome is de staatgeworden afbeelding van ‘christus’) is een keuze voor het anti-Oriëntaalse Joods-klerikale denken, de keuze voor valse moralisten (hogepriesters) die zichzelf via vergoddelijking van hun ‘moraal’ (de religieuze wet) onaantastbaar hebben gemaakt.
Prinses Margriet:
“Als kind speelde ik graag verpleegstertje…”
De TELEGRAAF van 31 december 2010 besteedt aandacht aan Prinses Margriet, een vrouw die astrologisch gezien een echte ‘koninklijke hoogheid’ is, hoewel ze ‘prinses’ wordt genoemd en daarom volgens de burgerlijke logica de mindere is van haar zus Beatrix, die de rol van ‘koningin’ speelt en als zodanig ‘majesteit’ genoemd wenst te worden.
De astrologie kent, zoals hierboven wordt aangegeven, drie koninklijke (of Messiaanse) planeten, waarvan in het Midden-Oosten JUPITER de belangrijkste was (hij treedt als Ahura Mazda op in Perzië – de tegenpool van Ahriman, die voor chaos en hoogmoed staat – en als Marduk, de rechtvaardige, in Babylon).
De nadruk die in het Perzische denken wordt gelegd op rechtvaardigheid en
waarheidsliefde kun je Jupiteriaans noemen.
Wanneer er in die wereld gesproken wordt over ‘het Messiaanse tijdperk’, dan wordt
daarmee aangegeven dat leugenaars en arrogante, onrechtvaardige mensen aangepakt
zullen worden door mensen die in staat zijn eerlijk, gewoon en rechtvaardig te
zijn.
Astrologen stellen geboortehoroscopen op die een soort blauwdruk van het karakter laten zien: niet hoe je je gedraagt als aangepaste kleinburger (meestal liegend, bedriegend, slijmend , trappend, konkelend, hatend…, alleen maar om deel van de geslaagde meerderheid te mogen zijn..), maar wie en wat je in potentie bent en kunt zijn….
Het zal duidelijk zijn dat iemand die een veilige plaats in de maatschappij inneemt minder moeite zal hebben de positieve waarden die bij het Messiaanse denken behoren uit te dragen dan mensen die vechtend en buitelend deel uitmaken van de ‘Rat Race’ die het alledaagse leven vaak is.
Hetgeen niet wegneemt dat ook binnen de wereld van de alledaagsheid gewone mensen KONINGEN kunnen zijn, mensen die in staat zijn ‘vader, moeder & geest’ te zijn.
De horoscoop van Prinses Margriet is koninklijker dan de horoscoop van haar zus Beatrix: Zon in Steenbok, Maan in Kreeft, ascendant in Kreeft, Jupiter in het ascendanthuis.
De horoscoop van Beatrix toont sterke agressieve tendensen: MARS- en PLUTO-invloeden zegt de astroloog. Zijzelf spreekt over haar ‘Russische temperament’.
Als kind was Beatrix een agressief meisje. Vooral in Canada, waar elke ouderlijk
toezicht ontbrak, omdat Juliana het tegendeel van een strenge moeder was, brak regelmatig het beest in haar los.
Legendarisch (ik baseer me op uitspraken van journalist Willem Oltmans) zijn de beschrijvingen van bezoekers die haar tonen als een onbeheerst meisje dat wild met de
soeplepel op haar bordje slaat… mogelijk een aan het tsarenrijk ontleend Russisch toneelstukje, maar erg hinderlijk voor diegenen die een vriendelijk gesprek met haar moeder wilden aanknopen. Niet koninklijk in de zin van waardig en beheerst dus. Het tegendeel van een Messias en een bewijs voor de stelling dat overgeërfd ‘koningschap’ onzinnig en zelfs gevaarlijk kan zijn. Gevaarlijk daarom omdat je iemand die een immense, negatieve en/of gewelddadige beroerling kan zijn ‘KONING’ moet noemen, een situatie die je ook aantreft in landen waar geen scheiding bestaat tussen kerk en staat…, landen dus waar de moralist zichzelf tot god verheven heeft.
Margriet was anders. In het Telegraaf-interview vertelt ze dat ze als kind vaak verpleegstertje speelde… Dat is wel wat anders dan driftig met een grote ijzeren lepel op je bordje slaan….!
“Iedereen denkt denkt altijd dat het de invloed van mijn moeder is geweest dat ik voor het RODE KRUIS heb gekozen, maar dat is absoluut niet zo. Als kind speelde ik vaak verpleegster met vriendinnetjes. Ik had ook een uniformpje en de hele mikmak…”
“Het RODE KRUIS staat voor het handhaven ofwel het beschermen van de integriteit van elk mens, voor het onvervreemdbare recht om te leven, voor het respect voor de menselijke waardigheid.”
“Toen ik als vrijwilligster begon heb ik de grondbeginselen van de organisatie uit mijn hoofd moeten leren. Die heb ik diep in mijn hart gesloten, ik was verkocht.
Voor mij is medemenselijkheid de belangrijkste. Wel in relatie tot de twee andere: neutraliteit en onpartijdigheid – die volgen daar direct op en zijn er onlosmakelijk mee verbonden. En het is zo dat iedereen binnen de organisatie hiervan doordrongen is…”
“Mensen komen naar het RODE KRUIS toe omdat wij niet met ons oordeel klaar staan. En niet de een boven de ander stellen. In een conflict helpen we beide partijen.”
reacties View 04-01-2011 14:38
Prachtig blog weer.
Onderbouwd en verzorgd.
Margriet is mij sympathiek
dus graag gelezen
Wim Duzijn 04-01-2011 16:05
Echt een vrouw om verliefd op te worden.
Als kind liep ik al achter zulke vrouwen aan…
Het blogje maakte deel uit van een reeks bijdragen die gerangschikt werden onder de gemeenschappelijke noemer ‘Ketterse Kathedraal‘. Aanleiding was een uitspraak van VK-columnist Jan Blokker: “We moeten onze wereld vol bouwen met ketterse kathedralen, om te voorkomen dat de conservatieve jurkmensen de macht overnemen..”
Jan Blokker noemde zichzelf anarcholiberaal. Gekant tegen elke vorm van religieus-morele terreur. Joods-Zionistische moralisten – vijanden van de vrije geest – noemde hij zonder blikken of blozen ‘vertegenwoordigers van de Joodse inquisitie’.
