Macht versus Gezag

In de zaterdageditie van het dagblad TROUW wijst de in Afghanistan geboren filosoof Bashir Azizi op de vreemde amorele werkelijkheid die schuilgaat achter het stelselmatig door de media gehanteerde cliché van ‘Amerika, morele leider en hoeder van de vrije wereld’.

De Bijbel is geen christelijk boek

Dagblad Trouw laat vandaag een ‘evangelisch’ christen aan het woord. Dat woordje evangelisch zet ik tussen aanhalingstekens, omdat de meeste christenen die zich ‘evangelisch’ noemen dat helemaal niet zijn. Alleen al het feit dat ze voortdurend het woord ‘Bijbel’ gebruiken wijst er al op dat ze niet in staat zijn in het evangelie een anti-Bijbel-boek te zien.

Dit is een citaat uit het TROUW-artikel: “Als evangelisch christen voel ik plaatsvervangende schaamte. De zachtmoedigheid, lijdzaamheid en onzelfzuchtigheid van Christus staan in schril contrast met de arrogantie, agressie, en het narcisme van Trump. Velen steunen Trump, omdat zij bang zijn voor het alternatief. Ze maken dezelfde fout als Duitse christenen die in de dertiger jaren toch maar nationaalsocialistisch stemden, omdat ze het communisme gevaarlijker vonden.” Hans Frinsel, 1 oktober 2020

Waarheid & Gewetenloosheid

Voorwoord: Mensen beelden zich vaak in dat de wereld verandert. Dit artikel, geschreven in het jaar 2002, laat zien dat menselijke verandering inderdaad in veel gevallen weinig meer is dan inbeelding. Je moet geloven in de beelden die mensen scheppen, zodat degene die niet gelooft altijd en eeuwig de ketterse zondebok is..

---

 

Waarheid & Gewetenloosheid
Wim Duzijn, Zwolle, oktober 2002

Eer de gebrekkige mens Mohammed

In Iran buigt een commissie van religieuze hoeders zich regelmatig over de vraag welke kandidaten voor het presidentschap ‘goed’ zijn en welke er behoren tot het gezelschap van ‘criminele elementen’: personen die niet voldoen aan wat men noemt ‘de religieuze norm’. Zij beroepen zich daarbij op het volgende artikel in de Iraanse grondwet:

Article 115:The President must be elected from among religious and political personalities possessing the following qualifications: Iranian origin; Iranian nationality; administrative capacity and resourcefulness; a good past-record; trustworthiness and piety; convinced belief in the fundamental principles of the Islamic Republic of Iran and the official religion of the country.

Dat kandidaten voldoende capaciteiten dienen te bezitten, dat ze betrouwbaar moeten zijn en een binding met de staat moeten hebben zijn voorwaarden waar geen mens bezwaar tegen zal kunnen hebben, maar
wat je jezelf wel kunt afvragen is of je van kandidaten mag eisen dat ze ‘vroom’ zijn en geloven in ‘de officiële religie van de staat’, vooral ook daarom, omdat de Iraanse grondwet heel duidelijk stelt  dat alle mensen die een ‘monotheïstisch godsbeeld’ aanhangen (joden, christen, zoroastrianen en ‘moslims’) gelijke rechten bezitten, een standpunt dat veraf staat van het streng-fundamentalistische principe van de Saoedische Salafisten die in elke religie die  weigert de Koran ‘heilig’ of ‘goddelijk’ te noemen een vorm van duivelse afgodendienst zien.

Fort Antonia, symbool van het Romeinse Wereldrijk

In het vorige blogje, dat de naam ‘Amerika en de tempelmythe’ draagt werd gesteld dat de derde joodse tempel (de tempel die door de Romeins-Joodse koning Herodus werd gebouwd) zich nooit heeft bevonden op het grote plateau in Jeruzalem dat alemeen wordt aangeduid met de naam ‘Tempelberg‘.
Dat plateau is in feite niets anders dan het intact gebleven restant van het Romeinse Fort Antonia, een permanent legerkamp dus dat plaats moest bieden aan zowel soldaten en hun uitrusting als aan bevelhebbers, en in het geval van het kamp in Jeruzalem ook het woonverblijf van de Romeinse toezichthouder (de PRAETOR), de man die in feite de echte heerser was, maar die zich op de achtergrond hield en het dagelijkse bestuur van het land overliet aan de (onder)koning en de joods-religieuze leiders.
Die vreemde situatie verklaart de merkwaardige procesgang waaraan in het evangelie Jezus van Nazareth werd onderworpen. Eerst gevangen genomen door de tempelwacht, daarna verwezen naar Herodus en tenslotte veroordeeld door Pilatus, die als vertegenwoordiger van het keizerrijk de enige in het land was die de macht bezat een doodvonnis uit te spreken over mensen.

Gevangenen van de mythe

“De archeologie van Israël is een wetenschappelijke revolutie aan het voltooien en is klaar om de bijbelgeleerden te confronteren. Tegelijkertijd zijn we getuige van een fascinerend fenomeen, namelijk de totale ontkenning door het Israëlische publiek.” Shlomo Sand in ‘De uitvinding van het joodse volk’

Hoewel in Israel archeologen in staat worden gesteld wetenschappelijk onderzoek te verrichten weigert de politieke leiding van Israel de resultaten van dat wetenschappelijke onderzoek te gebruiken om een aan religieuze en politieke utopieën verslaafde bevolking te ontnuchteren.
Wat je als nuchter waarnemer blijft verbazen is dat intelligente mensen, die weten dat ze onzin aan het verdedigen zijn, die onzin gebruiken om een even onzinnige ideologie (het zionistische nationalisme) in stand te houden. Wetenschappers tekenen geen protest aan tegen die gang van zaken. Ze weten dat de fantasiebeelden waarop religieuze joden hun aanspraken op het heilige land baseren ongegrond zijn, maar wanneer vervolgens de niet-religieuze politieke leiding die inzichten negeert en het volk doelbewust dom houdt, dan weigeren ze de strijd aan te binden met mensen die een collectieve leugen boven de wetenschappelijke waarheid van verlichte enkelingen plaatsen.

Dat vreemde fenomeen wordt in het hieronder weergegeven fragment uit een artikel van de Amerikaanse hoogleraar WILLIAM COOK toegelicht.
WILLIAM COOK wijst op de vreemde mengeling van mythe en waarheid die in de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw doelbewust door BEN GURION in het leven werd geroepen in dienst van joods-nationalistische eigenbelang.

Moderne Stamhoofden

“Teaching Jewish heritage isn’t only about building identity; at the risk of sounding racist, its about ensuring the survival of the tribe.” Raanan Gissin (belangrijkste adviseur van Ariel Sharon)

“So why is tribalism and our ethnic heritage so important? Despite what the Marxists would like to believe, our genetical heritage is the most important cultural marker…” Anders Breivik (massamoordenaar en christelijk-zionist)

Het woordje tribalisme, gezien als verwijzing naar een wereld van collectieve oerdriften, waar de mens die ‘massa’ te worden de mensheid verdeelt in ‘machthebbers of gebruikers’ en ‘machtelozen of gebruikten’…, speelde ooit een rol van betekenis binnen de belevingswereld van wat men ‘de liberale intellectueel’ noemt.
In die verre, vergeten, tijden (vooral in de jaren dertig en veertig van de 20e eeuw, denk aan ‘De opstand der horden’ van José Ortega y Gasset) waren liberale intellectuelen anarchistisch ingestelde mensen die niet wilden behoren tot ‘de massa’, ‘de horde’ of – zoals Likoed-ideoloog Gissin het hierboven uitdrukt – ‘the tribe’ (de stam).
In die tijd was een intellectueel in staat in een simpel, eenvoudig buitenbeentje een geestverwant te zien.
Niet het elitaire antigevoel (‘wij zijn machtige stamhoofden die een geestelijk gelijkgeschakelde horde aanvoeren’) bepaalde de keuzevrijheid van een intellectueel, maar het simpele besef dat intelligentie alleen daar kan bestaan waar de ratio een verbond sluit met al datgene wat van een mens een vrije, eenvoudige of kinderlijke, eenling maakt.
Een liberaal, simpel gezegd, verdedigde het vrije individu en hij verwierp alle vormen van collectivisme die de geestelijk onafhankelijke eenling tot gemarginaliseerde zondebok willen uitroepen.