Vrouwen, Geleerden & Pulp

In de media wordt momenteel aandacht besteedt aan de schrijver Kees ’t Hart, die (ondanks het feit dat hij – blijkens de bijgevoegde foto’s – zichzelf tot onderdeel heeft gemaakt van een gewichtig en zeer hoogstaand uitziende, met volwassen boeken volgestouwde ‘studeerkamer’) aandacht vraagt voor wat de immer op nieuws jagende journalisten ‘pulpliteratuur ; noemen, boekjes (denk aan de Bouquetreeks) die geschreven worden voor vrouwen (een apart slag mensen dus..), waarin romantiek en liefde centraal staan (zaken die ineens verdacht zijn wanneer ze in vrouwenboekjes staan..)

Macht versus Gezag

In de zaterdageditie van het dagblad TROUW wijst de in Afghanistan geboren filosoof Bashir Azizi op de vreemde amorele werkelijkheid die schuilgaat achter het stelselmatig door de media gehanteerde cliché van ‘Amerika, morele leider en hoeder van de vrije wereld’.

Gert-Jan Segers & de Doorbraak

“Een profeet is geen profeet als hij alleen maar de staande praktijk bevestigt.  Na de Tweede Wereldoorlog is er een hele Doorbraak-generatie geweest die voor verandering stond. Maar daarna is het geloof verdampt, God uit het zicht verdwenen en heeft de impliciet-christelijke inzet nauwelijks verschil gemaakt.
IZB-profeet Wim Dekker waarschuwt ons dat dit schip op het strand ons baken in zee is. Je kunt als navolger van Christus alleen maar midden in de wereld staan, als je tegelijk ook heel dicht bij God leeft. Als het geheim van Gods genade in Christus niet bewaard wordt en als onze verborgen omgang met Hem verdwijnt, dan lossen ook wij met al onze goede bedoelingen op in de hitte van onze seculiere cultuur. Ik hoop het nooit te vergeten.” Gert-Jan Segers, 10-9-2015

Thierry Baudet & de angst voor het eigene

‘Forum voor Democratie’ de partij van Thierry Baudet heeft twee zetels bij de verkiezingen behaald.
“We gaan vanaf nu elke week het land in, wij blijven doorgaan”, zei hij na het bekend worden van de uitslag. “Vanavond hebben wij een bres geslagen in het partijkartel.”

Eer de gebrekkige mens Mohammed

In Iran buigt een commissie van religieuze hoeders zich regelmatig over de vraag welke kandidaten voor het presidentschap ‘goed’ zijn en welke er behoren tot het gezelschap van ‘criminele elementen’: personen die niet voldoen aan wat men noemt ‘de religieuze norm’. Zij beroepen zich daarbij op het volgende artikel in de Iraanse grondwet:

Article 115:The President must be elected from among religious and political personalities possessing the following qualifications: Iranian origin; Iranian nationality; administrative capacity and resourcefulness; a good past-record; trustworthiness and piety; convinced belief in the fundamental principles of the Islamic Republic of Iran and the official religion of the country.

Dat kandidaten voldoende capaciteiten dienen te bezitten, dat ze betrouwbaar moeten zijn en een binding met de staat moeten hebben zijn voorwaarden waar geen mens bezwaar tegen zal kunnen hebben, maar
wat je jezelf wel kunt afvragen is of je van kandidaten mag eisen dat ze ‘vroom’ zijn en geloven in ‘de officiële religie van de staat’, vooral ook daarom, omdat de Iraanse grondwet heel duidelijk stelt  dat alle mensen die een ‘monotheïstisch godsbeeld’ aanhangen (joden, christen, zoroastrianen en ‘moslims’) gelijke rechten bezitten, een standpunt dat veraf staat van het streng-fundamentalistische principe van de Saoedische Salafisten die in elke religie die  weigert de Koran ‘heilig’ of ‘goddelijk’ te noemen een vorm van duivelse afgodendienst zien.

Gevangenen van de mythe

“De archeologie van Israël is een wetenschappelijke revolutie aan het voltooien en is klaar om de bijbelgeleerden te confronteren. Tegelijkertijd zijn we getuige van een fascinerend fenomeen, namelijk de totale ontkenning door het Israëlische publiek.” Shlomo Sand in ‘De uitvinding van het joodse volk’

Hoewel in Israel archeologen in staat worden gesteld wetenschappelijk onderzoek te verrichten weigert de politieke leiding van Israel de resultaten van dat wetenschappelijke onderzoek te gebruiken om een aan religieuze en politieke utopieën verslaafde bevolking te ontnuchteren.
Wat je als nuchter waarnemer blijft verbazen is dat intelligente mensen, die weten dat ze onzin aan het verdedigen zijn, die onzin gebruiken om een even onzinnige ideologie (het zionistische nationalisme) in stand te houden. Wetenschappers tekenen geen protest aan tegen die gang van zaken. Ze weten dat de fantasiebeelden waarop religieuze joden hun aanspraken op het heilige land baseren ongegrond zijn, maar wanneer vervolgens de niet-religieuze politieke leiding die inzichten negeert en het volk doelbewust dom houdt, dan weigeren ze de strijd aan te binden met mensen die een collectieve leugen boven de wetenschappelijke waarheid van verlichte enkelingen plaatsen.

Dat vreemde fenomeen wordt in het hieronder weergegeven fragment uit een artikel van de Amerikaanse hoogleraar WILLIAM COOK toegelicht.
WILLIAM COOK wijst op de vreemde mengeling van mythe en waarheid die in de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw doelbewust door BEN GURION in het leven werd geroepen in dienst van joods-nationalistische eigenbelang.