2. miles davis

r o u n d m i d n i g h t   “There is a time in every life when all you can feel is the music, a time that the listener can hear what the player dreams, a time when the end suddenly becomes the beginning…”

Round Midnight Een compositie van THELONIOUS MONK Een wilde puber ben ik nooit geweest. Feestjes, uitgaan, stappen…, het waren bezigheden die me weinig genot verschaften, vooral ook, omdat ik op mijn 15e, 6e jaar ontdekte dat de jongens die tot dan toe mijn vriendjes waren geweest veranderden. Gingen we aanvankelijk vrij en ongedwongen met elkaar om, naarmate de jaren verstreken bleek diegene die ‘kind’ wilde blijven (de jeugdige ongedwongenheid bewaren dus) een vreemd personage te zijn, waar je maar beter niet mee om kon gaan. Die mooie wereld van de kinderlijkheid, die op een nogal vals-sentimentele wijze bezongen wordt in allerlei liedjes, bleek een illusie te zijn voor iemand die in zeker opzicht stil bleef staan voor de grens die bijna iedereen probleemloos ovberschrijdt. Echtheid werd taboe verklaard en alleen de oplichters, de bedriegers en al die andere personen die uitblinken in toneel spelen werden serieus genomen. Als serieus ventje dat een immense hekel heeft aan vals spel – ik was en ben er echt zo eentje die kiest voor ‘de integere mens’ (homme honnête ) die in de jaren 30 werd geproclameerd door MENNO ter BRAAK en zijn literaire FORUM-groep – zocht ik mijn toevlucht bij muziek die een hoog eerlijkheids- of waarachtigheidsgehalte kent: de JAZZ. Midden jaren 60 bestond internet niet en dat betekende dat het erg moeilijk was te achterhalen met welke muziek je een persoonlijke relatie op zou kunnen bouwen, want dat is wat echte muziek doet: je in staat stellen een soort platonische band op te bouwen met anderen. De Nederlandse radiozenders tracteerden je op ‘Hollandse jazz’, maar hoe lief en aardig en leuk de mensen ook waren die op een oer-Hollandse wijze jazz-achtige liedjes ten gehore brachten, een weg naar mijn hart hebben ze nooit gevonden. Een hart is meer dan wat getoet en geblaas, dat zag ik als pessimistische puber drommels goed in. Met toeten en blazen blijf je als serieus mens altijd alleen in een wereld waarin de toneelspeler koning is. Het spreekt dan ook vanzelf dat de vondst van een klein eepeetje (een 45 toeren plaatje met ruimte voor 4 nummers er op) met het nummer ROUND MIDNIGHT daarop in de schappen van een platenwinkel in de Zwolse Voorstraat een soort religieuze verlichtingservaring voor mij was. “Gelukkig iets moois dat de vloer aanveegt met alle wat vals, onecht en liefdeloos is…” En dan ook nog gestoken in een mooi pikzwart hoesje waarop de musicus – in dit geval dus MILES DAVIS – in rode tinten was afgebeeld… Een soort omen, een voorteken, een verwijzing naar mijn latere belangstelling voor het anarchisme, met zijn zwart-rode anarchistenvlag…     Op YOUTUBE is de originele uitvoering uit 1957 weliswaar aanwezig, maar omdat de inhoud hier niet weergegeven wordt (vanwege copyrightbeperkingen) moet ik volstaan met een link naar de YOUTUBE site. Link naar de originele versie: Klik hier

Ella Fitzgerald Chet Baker

It begins to tell, round midnight, midnight. I do pretty well till after sundown. Suppertime, I’m feeling sad; but it really gets bad, round midnight. Memories always start round midnight. Haven’t got the heart to stand those memories, when my heart is still with you, and old midnight knows it, too. When a quarrel we had needs mending, does it mean that our love is ending? Darling, I need you, lately I find you’re out of my heart, and I’m out of my mind. Let our hearts take wings round midnight, midnight. Let the angels sing, for your returning, till our love is safe and sound and old midnight comes around. Feeling sad, really gets bad round midnight…