Baudet’s storm in een glas vertroebeld water

“Ook al ben ik het 100 procent met u oneens, dan nog zal ik uw recht om uw mening te uiten verdedigen”.
Dat is een uitspraak die ooit werd gedaan door D66 voorman Jan Terlouw, een liberale uitspraak die gebaseerd is op het recht van vrije meningsuiting dat als een soort grondrecht mag worden beschouwd in een zich liberaal noemende democratie.
Beperkingen kunnen alleen worden opgelegd waar er sprake kan zijn van het in gevaar brengen van de rechten en vrijheden van anderen.
Liberaal overheidsbeleid heeft daarom weinig te maken met morele betutteling maar alles met het voorkomen van aanslagen, moord, brandstichting, bedreiging en discriminatie.
Ik moest aan dat alles denken toen ik Thierry Baudet in de Tweede Kamer geplaatst zag tegenover een reeks lege stoelen waarop onze overheid (volgens Geert Wilders) aanwezig behoorde te zijn.
Thierry had op internet gelezen dat D66 voorvrouw Sigrid Kaag een opleiding had genoten aan een Engelse universiteit die een tijdlang bekend heeft gestaan als ‘spy college‘, vanwege het feit dat het instituut was opgericht door mensen die een belangrijke rol hadden gespeeld binnen het Engelse Secret Service apparaat.

Hij hutselde de feiten een beetje door elkaar en verwarde de jaren vijftig, waarin Secret Service Officer Bill Deakin, met steun van een in de tweede wereldoorlog superrijk geworden oligarch – Antonin Besse – het St. Anthony College in het leven riep, met de jaren zestig en zeventig, jaren waarin wereldwijd een (marxistisch georiënteerde) ideologisering van wetenschapsinstituten plaats vond.
Ikzelf ben in het Amsterdam van de jaren 70 het slachtoffer geworden van het plaatsen van valse moraal en starre ideologische overtuigingen boven wetenschappelijke objectiviteit en relativeringsdrang.
Een feit was dat degenen die het in die tijd als hun taak hadden moeten zien de vrije wetenschapsbeoefening te verdedigen niets deden om de slachtoffers van de linkse terreur te verdedigen. Marxisten konden rustig hun gang gaan vanuit de opvatting dat wanneer je zoete broodjes bakt met mensen die niet deugen, de rust vanzelf weer zal terugkeren, hetgeen ook gebeurde in de jaren 80, de tijd waarin massaal gekozen werd voor het neoliberalisme.
Herbert Marcuse, een bewonderde filosoof die helemaal niet begrepen werd door de linkse studenten, noemde dat verschijnsel ‘repressieve tolerantie‘: vrijheid gebruiken om de vrijheid te onderdrukken, zodat de vrijheid die je denkt te hebben in feite schijnvrijheid is.

Sigrid Kaag is in 1961 geboren dus die heeft Oxford bezocht in een rijd waarin de marxisten nette neoliberalen geworden waren, zodat – als er al sprake is van ideologische beïnvloeding – zij daar geen marxist geworden is maar een nette neoliberaal.
En die laatste conclusie zou best eens kunnen kloppen, want bijzonder kritisch heeft het D66 van nu zich nooit opgesteld tegen de negatieve invloeden van een ideologische denkwereld waarin oligarchen en geheime diensten die desinformatie verspreiden (denk aan Irak, Libië, Syrië) oppermachtig zijn.
Dat Sigrid Kaag puur emotioneel reageerde en niet simpelweg koos voor een rationele (redelijke) benadering – zo van: “Nou meneer Baudet, ik zal even de feiten opzoeken en u daarmee confronteren”, laat zien dat politiek en valse moraal (waarvan het kenmerk altijd is dat de onderbuik boven het verstand wordt geplaatst) in dit land nauw met elkaar verweven zijn.

Zie ook: Politicologen & het Karl Marx Instituut
absurdisme en links utopisme in de stad Amsterdam
https://www.wimduzijn.nl/boeken/stamboom/wd/aboutme1.htm

Voor wie belangstelling heeft voor feiten:
Hier wat INFO over het St. Anthony College in Oxford:

Antonin Besse (1877-1951) was a French-born businessman based in Aden, where he spent most of his adult life. St Antony’s College, Oxford was established in 1950 as a result of a large donation he made to the university.
https://www.wikiwand.com/en/Antonin_Besse

Antonin Besse, ‘Founding father’
van het St. Antony’s College in Oxford
Laleh Khalili, 23-9-2021

In the first half of the loth century, one French merchant, Antonin Besse, set up a shop
in Aden and became an agent for Shell Oil with a finger in every pie, buying and
selling coffee, livestock, skin, oil, timber and frankincense across the Indian Ocean
and along the coast of East Africa.
The travel writer Freya Stark remembered visiting him in Aden during the Second World War: ‘I would escape twice a week or so to the old town of Crater, to see Hilda Besse and Anton sparkling with gaiety and malice. King of the Red Sea coasts and their commerce … he was distressed at this time because he could not help making money during the war, it piled itself up malgre moi.’
Besse and his British and Indian counterparts defended the empire in Aden as
fervently as it protected them, their interests and networks often overlapping.
In his old age, a large endowment from Besse led to the foundation of St Antony’s College in
Oxford. Amid a fierce anticolonial struggle in Aden, workers at his company protested
about the fruits of their labour being expatriated to England.
After decolonisation in1967 his many and various interests in the former British colony were nationalised.

St Antony’s reputation as a key centre for the explore of Soviet affairs during the Cold War, ombined with the wardenship of William Deakin, led to rumours of links between the college and the British intelligence services; the author Leslie Woodhead wrote to this effect, describing the college as “a fitting gathering place for old spooks”. St Antony’s became notorious in both the British and Russian press as a “spy college.. (Wikipedia)

Sheila Fitzpatrick: “I myself was not a spy, even though the place at which I was doing my Soviet history doctorate, St Antony’s in Oxford, was notorious in both the British and Soviet press as a “spy college,” having been founded after the war by ex-intelligence people. (My life as an almost spy in the U.S.S.R., June 7, 2014)

In 1950 werd William (Bill) Deaker aangesteld als ‘warden’ (directeur) van het nieuw op te richten St. Anthony’s College.

Frederick William Dampier Deakin (3 July 1913 – 22 January 2005) was a British historian, a British intelligence officer, World War II veteran, leader of the first British mission to Tito’s wartime partisans, literary assistant to Winston Churchill and the first warden of St Antony’s college.
A. J. Ayer, in Part of My Life (1977): “The New York offices of SOE (Special Operations Executive) were in Rockefeller Center. It shared them with other Intelligence agencies under the general title of British Security Co-ordination. When I reported there for work, I was delighted to find that the head of my section was Bill Deakin, whom I had not seen since the beginning of the war…”
Deakin was assigned the role of Literary Assistant to Sir Winston Churchill during the years 1936-40, and the period 1945-55. He was described by Churchill’s biographer, Sir Martin Gilbert, as being “at the centre of the web of all Churchill’s literary efforts.”
In 1950, he was appointed as the first Warden (or principal) of the new St Antony’s College, Oxford. He remained in this role until 1968, when he was succeeded by another historian, Raymond Carr, who had been appointed as his Sub-Warden in 1966.
The college was funded by a French businessman, Antonin Besse, who intended it mainly for French graduates; but the French themselves showed little interest, the funds were insufficient and the university authorities themselves were not supportive. Deakin thus had to devote himself to fund-raising, and generous grants from the Ford and Volkswagen foundations eventually enabled him to put the college on a firm financial basis.
Much of his time was also dedicated to recruiting students from overseas, making the college an international centre unique in Britain..

Advertentie